Przewodnik po codzienności

Choroba dziecka a emocje rodziców

Urodzenie się chorego dziecka jest dla rodziców ogromnym przeżyciem i stresem. Każdy marzy, aby mieć zdrowe, piękne i mądre dzieci. Pojawienie się w rodzinie chorego dziecka wprowadza w życie wiele zmian i powoduje szereg znaczących konsekwencji psychologicznych, które mogą zaburzać i utrudniać funkcjonowanie. Choroba wpływa nie tylko na chore dziecko, lecz także na jego otoczenie. U rodziców pojawia się szereg emocji – szok i rozpacz, lęk, niepewność, poczucie winy, wstydu, bezsilność – a także smutek z powodu cierpienia dziecka. Wiele rodzin doznaje skrajnej bezradności i nie umie poradzić sobie z narastającymi problemami.

Kiedy choroba dziecka jest długotrwała i kosztowna, mogą pojawiać się problemy finansowe związane z wydatkami na leczenie. Ciężar opieki nad chorym dzieckiem w dużej mierze spoczywa na matce, która w związku ze sprawowaniem stałej opieki nad dzieckiem zmuszona jest do ograniczenia i reorganizacji życia codziennego. Bardzo często rezygnuje lub ogranicza pracę zawodową, by w całości poświęcić się dziecku. W wielu przypadkach opieka nad chorym dzieckiem zaczyna być treścią życia kobiety, która pomału rezygnuje z własnego życia, z dotychczasowych pasji i zainteresowań. Pojawiające się problemy związane są z rozbieżnością w radzeniu sobie ze stresem, brakiem szczerości we wzajemnych kontaktach, życiem pod presją, zmęczeniem oraz strachem przed przyszłością prowadzą do konfliktów małżeńskich.

Jak mądrze podejść do problemu i jak radzić sobie w codziennych zmaganiach? Co zrobić, aby choroba dziecka nie zaburzała prawidłowego funkcjonowania rodziny, tylko stała się wyzwaniem do rozwoju i harmonii?

Jak sobie poradzić?

Aby udało się ten cel zrealizować, potrzebne jest zrozumienie procesów, przez które przechodzi każda rodzina, zmagająca się z problemem chorego dziecka. Potrzebna jest świadoma wzajemna współpraca w rodzinie, ale także współpraca ze wszystkimi osobami, które będą brać udział w procesie leczenia i rozwoju dziecka – z personelem medycznym, psychologiem, pedagogiem, nauczycielami oraz rówieśnikami.

Rodzice będą musieli przystosować się do choroby przez uczenie się nowych umiejętności związanych z opieką nad dzieckiem z wadą serca, z określonymi zabiegami, pielęgnacją, leczeniem i organizacją życia domowego. To do nich należy utrzymywanie dobrej atmosfery w rodzinie i tworzenie nowej perspektywy życiowej w taki sposób, by choroba stała się jednym z wielu zadań do wykonania, a nie problemem i obciążeniem. Jednym z zadań będzie zapewnienie dziecku odpowiednich warunków do dalszego rozwoju intelektualnego, emocjonalnego i społecznego oraz budowanie motywacji do działania i umacnianie poczucia własnej wartości. Traktowanie choroby dziecka jako wyzwanie to sukces. Krokiem przybliżającym do sukcesu jest zgoda na doświadczanie porażek i gotowość do przyjmowania wsparcia. Umiejętność proszenia o pomoc nie jest oznaką słabości, tylko świadczy o sile i mądrości rodziców.